Παρασκευή 18 Μαΐου 2007

τι κάνεις;








































τι κάνεις όταν γίνεσαι αυτό που δεν ήθελες ποτέ σου;










































τι κάνεις όταν ξέρεις ότι έτσι θα συνεχιστεί η ζωή σου;












































τι κάνεις όταν έχεις σιχαθεί τους πάντες γύρω σου εκτός από αυτούς που σε ξέρουν;

















































τι κάνεις όταν ξέρεις ότι πουθενά μέσα σ'αυτή τη κωλόπολη δεν θα βρείς τον εαυτό σου;












































τι κάνεις όταν δεν έχεις κουράγιο να πεις έστω ένα....τι κάνεις;









































τι κάνεις όταν το μόνο που σου έχει μείνει είναι η φυγή;
































































































τα βάζω μαζί σου..

Τρίτη 15 Μαΐου 2007

ιστορίες απο το δάσος του blogspot..




''....Κι έπειτα έψαξα την λέξη 'δεδομένο',δε φαντάζεσαι πόσο κοντά
ήταν,σελ.345,'το μη επιδεχόμενον αμφισβήτησιν',έτσι έλεγε..
Ξέρεις η λέξη 'διεκδικώ' μπορεί να ανεβάσει μιά σχέση στον ουρανό
αντίθετα το ΄δεδομένο',τη σκοτώνει καθημερινά.Αυτά γιά να
μαθαίνουμε κι εσύ κι εγώ..Για τις επόμενες ..
Την απουσία σου τη βίωσα πολλές φορές,τόσο που έγινε συνήθεια που
πονάει λιγότερο κάθε φορά.
Κι αυτά τα μυστικά που δεν ειπώθηκαν ποτέ,λες και ανοίγουν πιο
μικρές πληγές σήμερα..και να το αίμα μου,το αίμα που χάνω πιο λίγο
μου φαίνεται,ακόμη και τα δάκρυά μου δεν αλμυρίζουν πιά τα μάγουλά
μου μόνο τα χείλια μου σα λίγο πιο στεγνά..μου λείπουν τα φιλιά
σου..αλλά..φεύγω..
Πόρτες ανοικτές, καρδιές κλεισμένες
Άδειες αγκαλιές σημαδεμένες
Κλέβει ο καιρός τα βήματα σου
Σκορπάει τα όνειρά σου
Φεύγω με όση αξιοπρέπεια έχει μείνει ακόμη στα όνειρά μου..
σ ευχαριστώ γιά τους υπέροχους μήνες..είχα πραγματικά παρκάρει
στα σύννεφα....''




οι στίχοι του Σωκράτη Μαλάμα






by φεγγαροαγκαλιασμενη

Πέμπτη 3 Μαΐου 2007

dance till the end..

Διαφορετική αυτή η μέρα
λες και μέσα στον ύπνο μου
ανησυχούσα για εμένα
το βλέπω ξεκάθαρα πια
δεν είμαι εγώ αυτός
βλέπω ότι έχασα τον εαυτό μου
και σα να ξύπνησα πραγματικά
όταν άνοιξα τα μάτια μου


Διαφορετική αυτή η μέρα
έχασα το παιχνίδι πια
τα ζάρια κινούνται μόνα τους
και εγώ άπραγος
εκεί
εδώ
τα βλέπω να κυλάνε

Διαφορετική η μέρα αυτή
σαν σηκωθώ
θα πλυθώ με κρύο νερό
θα ξυριστώ
και σαν ντυθώ
θα φορέσω τα καλά μου
και θα κοτσάρω πάλι
εκείνο το πικρό χαμόγελο
για την τελευταία παράσταση


Διαφορετική η μέρα αυτή
και το βράδυ
θα μπω σ'ένα πλοίο
θα το σκάσω απ'όλους και απ'όλα
σαν λαθρομετανάστης

Διαφορετική η μέρα αυτή
και όταν πλησιάσουν τα μεσάνυχτα
θα πάω εκεί
σ'αυτό το δέντρο
που κάθε βράδυ λούζεται
από το φως του φεγγαριού
και καθώς θα παίζει το πιάνο
θα αρχίσω να χορεύω
σαν τους Δερβίσιδες
δεν θα σταματήσω
μόνο όταν πέσω
πια.....