ώρες κοινής ησυχίας


κλειστά παράθυρα
άδεια μπαλκόνια
πουθένα φωνές
από μικρά παιδιά

λες και ήρθε κιόλας
ο δεκαπενταύγουστος

κάθομαι στο μπαλκόνι
ανάβω ένα τσιγάρο
χαζεύω την απέναντι πολυκατοικία

τα μάτια μου έχουν μπουχτίσει
αυτό το γκρι της Αθήνας
που απλώνεται
όλο και περισσότερο

πάνω της

θέλω να γεμίσω θάλασσα...