.
.
.
.
το μυαλό μου
ένα ετοιμόροππο
ξύλινο σπιτάκι

τα δοκάρια του
λυγισμένα
σκωριασμένα

και η Θέληση μου
σαν φοβισμένο κοριτσάκι
μαζεμένη σε μια γωνιά
μένει να παρατηρεί
με φόβο και με τρόμο



οι σκέψεις μου
τριβές που το καίνε σιγά σιγά

κι Αυτό αφήνεται
στην μοίρα του
έρμαιο των σωθικών του


μα στάσου
αυτή δεν είναι?



το κοριτσάκι γίνεται κοπέλα
γυναίκα ολάκερη

ανοίγει παράθυρα
ανοίγει πόρτες
να μπεί αέρας
φρέσκος,καθαρός

και μπαίνει κάτω απ΄τα δοκάρια
προσπαθεί να τα ισιώσει
αγωνίζεται σκληρά

δεν ξέρει αν τα καταφέρνει
αλλά μένει εκεί
να συνεχίζει

συχνά μέσα στον ύπνο μου
την ακούω
να φωνάζει
να ουρλιάζει από πόνο


το μόνο που της πρσφέρω
κάθε βράδυ
είναι τα δάκρυα μου
πάνω στο μαξιλάρι
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.

σε λίγο καιρό δεν θα θυμίζουν πολλά
εικόνες που θα μπουν σε κουτιά
κι απ'έξω ένα χαρτάκι
καλοκαίρι


μονάχα το σημάδι απ'το μαγιό
και εκείνα τα κοχύλια που μάζεψα
για να φέρω την θάλασσα
πιο κοντά





καθώς η πόρτα κλείνει πίσω μου
αρχίζω ν'αδειάζω τις βαλίτσες
για να μην δώσω ευκαιρία στον εαυτό μου
να νοσταλγήσει


όμως οι εικόνες είναι αναμνήσεις
και με μια ταξιδιάρικη μουσική
δεν θέλει και πολύ...
.
.
.
.
.
.

.

.
.
.
.
.
.
.
.

.

.

.
.
.
.
.
.
.
.

με μια ψευδαίσθηση αλμύρας
και λίγες αχτίδες ήλιου
σας αποχαιρετώ
.
.
με μια ελπίδα
και μια ευχή
να βρείτε αυτό που ψάχνετε
.
.
εγώ θα αρκεστώ
στο να βρώ
ποιος ήμουν
ποιος είμαι
και ποιος θέλω να είμαι
.
.
.
.
.
.
.
.