Τέλος εποχής..

Μέχρι εδώ ήταν λοιπόν...Πάνω στα μέσα του χειμώνα εγκαταλείπω το σκοτάδι και αποτραβιέμαι λίγο στην σιωπή....Όπως λέει και η holybb ,εκτός από χρυσός είναι και ανάγκη...Και έχω ανάγκη πια να ζήσω:όχι μόνο το σώμα μου αλλά ΕΓΩ ο ίδιος...Κουράστηκα από αλήθειες και πραγματικότητες....Κουράστηκα από τις αναλύσεις και τα γιατί...Θέλω κάθε στιγμή όπως έρθει....Να την νιώσω,όχι να την καταλάβω....Ίσως κάτι ξέρουν και λένε ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο-κι ας μην ξέρουμε εκείνη την στιγμή...Αργότερα θα έρθει σαν αναλαμπή....


Κάτι παραπάνω από ένα χρόνο εδώ και ένιωσα πολλά κείμενα σας....Ταξίδεψα στα παραμύθια της candyblue,χαμογελούσα με τις ιστορίες της industrial daisies που όλο και κάτι από ανθρωπιά είχαν,απελπιζόμουν και εγώ μαζί με τον etalon γι' αυτόν τον κόσμο που παραμονεύει έξω από την πόρτα μας,μάθαινα την πραγματική σημασία της μουσικής από τον jirashimosu,έβλεπα από την κλειδαρότρυπα την gvg_ps κι όταν γελούσε έλεγα όλα καλά αλλά ακόμη την παρακολουθώ να προσπαθεί να χωρέσει τα συναισθήματα σε λέξεις.....κι αυτό το αγοράκι να φωτίζει,κι ας νομίζει ότι προσπαθεί,το χώρο εδώ γύρω...


Μόνο εικόνες και μουσικές για μένα πια....Μην γελιέστε:και μια καλημέρα μπορεί να είναι η ωραιότερη μουσική-αρκεί να το λες και να το εννοείς...Και εικόνες,πολλές εικόνες να ταξιδεύει το μυαλό όταν δεν μπορεί από μόνο του...Δώστε την αφορμή εσείς και ποιος ξέρει, όλο και κάπου θα συναντηθούμε:


στα διασταυρωμμένα βλέμματα
στα άγνωστα χαμόγελα
στην υποχρεωμένη επαφή

τα λέμε ε;

Υ.Γ1 Καλή χρονιά σε όλους....κι ας βρούμε όλοι το μέρος μας,που λέει κι η xilaren
Υ.Γ2 Κοιτάω τα αστέρια και ακούω αυτό:

|