Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007



απρόσωπος
μέσα στο πλήθος
την παρατηρώ


η κίνηση της θεατρική
το χαμόγελο της παιδικό,
όσο ποτέ άλλοτε..


ξεκινά να τραγουδά
και χαρίζει τη φωνή της

μου τα χαρίζει όλα..



και εκεί
απρόσωπος
μέσα σ΄αυτό το πλήθος
την παρατηρώ

κλείνω τα μάτια
και αφήνομαι
να με παρασύρει



θέλω να σου πώ

ένα ευχαριστώ

για όσα δίνεις

για όσα παίρνεις

...

και τί έγινε;

και τι έμεινε;



με ξεσήκωσες απόψε.....




3 σχόλια:

industrialdaisies είπε...

Πάντα κάτι μένει. Αν το αφήσεις...

G.V.G_Ps είπε...

- και τι έμεινε...;

- μια ανάμνηση κι ένα συναίσθημα.
κι ένα ποστ-άκι σαν κι αυτό για να τα βοηθάει να σε επισκέπτονται που και που ... ξανά και ξανά ... εσένα κι όσους ήταν μαζί σου και το 'νοιωσαν κι αυτοί!

anyone είπε...

έτσι...:)
φιλιά κοριτσάκι...