απρόσωπος
μέσα στο πλήθος
την παρατηρώ
η κίνηση της θεατρική
το χαμόγελο της παιδικό,
όσο ποτέ άλλοτε..
ξεκινά να τραγουδά
και χαρίζει τη φωνή της
μου τα χαρίζει όλα..
και εκεί
απρόσωπος
μέσα σ΄αυτό το πλήθος
την παρατηρώ
κλείνω τα μάτια
και αφήνομαι
να με παρασύρει
θέλω να σου πώ
ένα ευχαριστώ
για όσα δίνεις
για όσα παίρνεις
...
και τί έγινε;
και τι έμεινε;
με ξεσήκωσες απόψε.....
3 σχόλια:
Πάντα κάτι μένει. Αν το αφήσεις...
- και τι έμεινε...;
- μια ανάμνηση κι ένα συναίσθημα.
κι ένα ποστ-άκι σαν κι αυτό για να τα βοηθάει να σε επισκέπτονται που και που ... ξανά και ξανά ... εσένα κι όσους ήταν μαζί σου και το 'νοιωσαν κι αυτοί!
έτσι...:)
φιλιά κοριτσάκι...
Δημοσίευση σχολίου