Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

άργησα
αλλά να που το κατάλαβα
το καλοκαίρι ήρθε...

πόλη που βράζει
δρόμοι γεμάτοι κόσμο..

κάνω τις ίδιες σκέψεις
όπως τότε
πλάθω στο μυαλό μου
ιστορίες με τους περαστικούς....

και εκεί
που το κεφάλι μου γυρίζει
αριστερά και δεξιά
για να εισπράξει συναισθήματα
από τους γύρω....

εσύ περνάς δίπλα μου..

και ένα έντονο βλέμμα
αυτό το βλέμμα
μου ξυπνά
ορμές και συναισθήματα...

και εγώ όπως πάντα
δειλός και ντροπαλός
να κατεβάζω το κεφάλι..

και η ιστορία να συνεχίζεται
μόνο μέσα στο μυαλό μου..

σ'ευχαριστώ
αρκούμαι και σ'αυτό..


θα΄θελα να γυρίσω πίσω
να σε πιάσω από το χέρι
και να σου χαρίσω
ένα φιλί

3 σχόλια:

industrialdaisies είπε...

Οι άνθρωποι που σκύβουν κεφάλι πάντα με έκαναν να σκέφτομαι πως μέσα τους βράζουν...

Κάποια στιγμή κάνε την έκρηξη. Θα είναι μαγεία...

anyone είπε...

ώρες ώρες βρίσκω τον τρόπο να ''ανάψω'' το φυτίλι-άλλες όχι..

σ'αυτές μένει ένα πάραπονο αλλά
και μια ανάμνηση..της ωραίας στιγμής..και ένα χαμόγελο...όπως και τότε...

μήπως έχεις εσύ τον μαγικό αναπτήρα;:))

industrialdaisies είπε...

Ο καθένας κουβαλά τον δικό του μαγικό αναπτήρα καλέ μου... Μόνο αυτός ανάβει το δικό του φυτίλι...