.
.
.
πατάω το κουμπί
ν'αλλάξει το τραγούδι
.

έτσι ν'αλλάξει
κι η ζωή μου
τόσο γρήγορα,τόσο εύκολα
.
.
όμως δεν γίνεται
κολλάω.....
κι αντί να αλλάξει
το βάζω σ'επανάληψη
.
.
πότε πότε
το βγάζω όλο
πότε πότε
κολλάω σε φράσεις
.
.
κι αντί για την φωνή
βγαίνουν λυγμοί
.
το μόνο που θα'θελα
να σε βλέπω
να το τραγουδάς
.
μόνο που θέλω

να στο τραγουδήσω εγώ:

.
πέφτει το σκληρό το βράδυ
κατεβαίνει το σκοτάδι
και μου κόβονται τα πόδια
κι η αναπνοή

σβήνω του σπιτιού τα φώτα
διπλομάνταλο στην πόρτα
και στα γόνατα μου πέφτω
για την προσευχή


σε όποια γη σε πιάσει η νύχτα
νυχτοπαίδι μου
να'χεις την πνοή μου ασπίδα
και μαχαίρι μου
να μετρούν τα βήματα σου
άγγελων φτερά
και τα μαύρα κρίματα σου
να πετάξουν
σαν πουλιά γρήγορα μακριά


πέφτει το σκληρό το βράδυ
κατεβαίνει το σκοτάδι
κι έχω το παλιό σου γράμμα
μαξιλάρι μου

τίποτα άλλο πια δεν έχω
να ξυπνώ ακόμη αντέχω
με την ζωντανή σου εικόνα
για φεγγάρι μου
.
.

.
.